Inspiratie: gedicht van William Wordsworth over de ‘happy warrior’

Voilà, het gedicht dat me inspireerde tot de naamgeving van dit initiatief. Hier en daar misschien een beetje hoogdravend, maar waarom niet! Ook is de context een totaal andere.

Het betreft een (romantisch) ideaal waar we ook nu nog iets aan zouden kunnen hebben, - niet in de strijd tegen een of andere krijgsheer, maar in het epische gevecht tegen klimaatverandering en vóór een leven-met-toekomst. 

Hoe dan ook: de combinatie ‘happy warrior’ spreekt me aan, speels eerder, in tegenstelling tot de verbeten, fanatieke krijger zonder humor, - iets om te vermijden, lijkt me.

Als reminder.

Wat volgt is de tekst van William Wordsworth’s gedicht. Wie het voorgedragen wil horen, zie noot.

 

 

William Wordsworth, Character of the Happy Warrior

 

Who is the happy Warrior? Who is he

That every man in arms should wish to be?

—It is the generous Spirit, who, when brought

Among the tasks of real life, hath wrought

Upon the plan that pleased his boyish thought:

Whose high endeavours are an inward light

That makes the path before him always bright;

Who, with a natural instinct to discern

What knowledge can perform, is diligent to learn;

Abides by this resolve, and stops not there,

But makes his moral being his prime care;

Who, doomed to go in company with Pain,

And Fear, and Bloodshed, miserable train!

Turns his necessity to glorious gain;

In face of these doth exercise a power

Which is our human nature's highest dower:

Controls them and subdues, transmutes, bereaves

Of their bad influence, and their good receives:

By objects, which might force the soul to abate

Her feeling, rendered more compassionate;

Is placable—because occasions rise

So often that demand such sacrifice;

More skilful in self-knowledge, even more pure,

As tempted more; more able to endure,

As more exposed to suffering and distress;

Thence, also, more alive to tenderness.

—'Tis he whose law is reason; who depends

Upon that law as on the best of friends;

Whence, in a state where men are tempted still

To evil for a guard against worse ill,

And what in quality or act is best

Doth seldom on a right foundation rest,

He labours good on good to fix, and owes

To virtue every triumph that he knows:

—Who, if he rise to station of command,

Rises by open means; and there will stand

On honourable terms, or else retire,

And in himself possess his own desire;

Who comprehends his trust, and to the same

Keeps faithful with a singleness of aim;

And therefore does not stoop, nor lie in wait

For wealth, or honours, or for worldly state;

Whom they must follow; on whose head must fall,

Like showers of manna, if they come at all:

Whose powers shed round him in the common strife,

Or mild concerns of ordinary life,

A constant influence, a peculiar grace;

But who, if he be called upon to face

Some awful moment to which Heaven has joined

Great issues, good or bad for human kind,

Is happy as a Lover; and attired

With sudden brightness, like a Man inspired;

And, through the heat of conflict, keeps the law

In calmness made, and sees what he foresaw;

Or if an unexpected call succeed,

Come when it will, is equal to the need:

—He who, though thus endued as with a sense

And faculty for storm and turbulence,

Is yet a Soul whose master-bias leans

To homefelt pleasures and to gentle scenes;

Sweet images! which, wheresoe'er he be,

Are at his heart; and such fidelity

It is his darling passion to approve;

More brave for this, that he hath much to love:—

'Tis, finally, the Man, who, lifted high,

Conspicuous object in a Nation's eye,

Or left unthought-of in obscurity,—

Who, with a toward or untoward lot,

Prosperous or adverse, to his wish or not—

Plays, in the many games of life, that one

Where what he most doth value must be won:

Whom neither shape or danger can dismay,

Nor thought of tender happiness betray;

Who, not content that former worth stand fast,

Looks forward, persevering to the last,

From well to better, daily self-surpast:

Who, whether praise of him must walk the earth

For ever, and to noble deeds give birth,

Or he must fall, to sleep without his fame,

And leave a dead unprofitable name—

Finds comfort in himself and in his cause;

And, while the mortal mist is gathering, draws

His breath in confidence of Heaven's applause:

This is the happy Warrior; this is he

That every man in arms should wish to be.

 

 

Noot:

Voor wie het gedicht voorgedragen wil horen:

Jonathan D. Mellor reads 'Character of the Happy Warrior'

https://www.youtube.com/watch?v=-yYXMRkmNo4

 

Actie bij Schiphol tegen (onnodig) vliegen. Wie doet ermee?

Binnenkort wil ik een kleine actie uitvoeren bij Schiphol. Tegen onnodig en onnadenkend vliegen, met het oog op klimaatverandering. De actie wordt geweldloos en het liefst ludiek. 

Mochten er mensen zijn die mee willen doen, graag. Dan kunnen we vooraf iets afspreken om de actie door te nemen.

 

Vliegen is niet de belangrijkste vervuiler, maar wel een substantiële. En de vervuiling is belangrijk genoeg om te protesteren tegen het gemak waarmee mensen het vliegtuig nemen, terwijl er ook andere vervoersmiddelen zijn (zoals de trein) of bestemmingen dichter bij huis. 

 

De ecologische voetafdruk is wat mij betreft een goede richtlijn, minstens als streven. Hoeveel aardes hebben we nodig wanneer het eigen gedrag dat van iedereen zou zijn?

 

Het zou mooi zijn als mensen gaan nadenken over hun vlieggedrag, in verband met klimaatverandering, en hun verantwoordelijkheid naar de toekomst van de aarde toe en die van hun kinderen en kleinkinderen.

Protesteren tegen (onnodig) vliegen is vooral bedoeld als bewustmaker. Wie tegen z’n gemakzuchtige impuls in geen gebruik maakt van deze heilige koe, zal (hopelijk) ook bewuster omgaan met andere klimaat-gerelateerde zaken. Om te beginnen de eigen excuses om er geen rekening mee te houden.

 

Voor de actie ga ik mij omhangen met een groot bord. Tekst die ik nu in gedachte heb: KINDEREN, OVER 50 JAAR: “DANK VOOR JULLIE BIJDRAGE AAN DE KLIMAATCRISIS”. (Kan nog veranderen.)

 

Mocht je mee willen doen, laat het me weten.

 

Namens de ‘Happy Warriors’,

Dries Boele

 

Start Klimaatactie Happy Warriors

Vandaag de daad bij het woord gevoegd. Ik maak mij al lange tijd zorgen over de klimaatverandering en de crises die ermee gepaard (zullen) gaan, nu en in de toekomst. Leven-met-toekomst is niet langer vanzelfsprekend. Steeds meer signalen staan op rood of nog donkerder. En dit gaat niet zomaar over, noch komt het vanzelf wel weer goed.

Om niet te verzinken in fatalistische apathie, cynisme of nog erger, zie ik als enige mogelijkheid: actie, iets doen aan wat mij zorgen baart. Ik wil levenslustig blijven en vol goede moed, ook wanneer de kans klein is dat het tij nog gekeerd kan worden. Evenmin wil ik mij moedwillig afsluiten voor wat er gebeurt in de wereld, ook al is die neiging heel begrijpelijk. Zonder iets te doen kan al het vele, vaak slechte nieuws lamslaan; dat wil ik niet.

 

Actie dus, en dat met anderen. Grote veranderingen zijn nooit een zaak geweest van individuen, ook al worden ze vaak zo wel herinnerd. Die veranderingen zijn altijd het resultaat geweest van een breed gedragen beweging. En dat vergt tijd en inspanning.

 

Klimaatverandering is een gebeuren dat zijn weerga niet kent. Alles wijst erop dat er veel, zeer veel gaat schuiven, zowel lokaal als wereldwijd, en zowel cultureel-maatschappelijk als ook politiek, om nog maar te zwijgen van biodiversiteit en ecologische evenwichten. De komende decennia zullen er weinig crises zijn die niet, direct of indirect, gerelateerd zijn aan klimaatverandering. 

Tal van vanzelfsprekendheden zullen het binnenkort niet meer zijn. En dat terwijl velen van ons net doen alsof er niets aan de hand is, of hooguit wat ongemak en een kwestie van aanpassen. Helaas, het ziet er niet naar uit dat deze quasi-zorgeloze attitude nog lang kan worden volgehouden. De toekomst valt niet te benijden.

 

Sinds enige tijd weet vrijwel iedereen heel goed dat het klimaat aan het veranderen is en welke rol wij mensen erin spelen. Onwetendheid is geen excuus meer, evenmin als gewilde onwetendheid. We zijn geen dieren die het allemaal overkomt, maar mensen, dat wil zeggen: willens en wetens, en met bijgaande verantwoordelijkheid.

 

Wat dan te doen? Hoe gevolg te geven aan wat we allemaal weten? (Pessimistisch gezegd: valt het wel te veranderen?)

 

Er zijn reeds tal van initiatieven. Ik voeg er het mijne aan toe. Hiervoor heb ik ‘Happy Warriors’ gekozen als banier. De titel (ontleend aan een gedicht van William Wordsworth (1)) duidt wat mij betreft op een mentaliteit: optimistisch, onverschrokken, zich niet uit het veld laten slaan door tegenslagen, en lerend van ervaringen. En wat de ‘warrior’ betreft: het gaat me om een geweldloze strijd, inclusief geweldloze communicatie, en bij voorkeur ludiek; in ieder geval zonder te moraliseren. Bewustzijnsverandering lijkt me een conditie sine qua non, als basis. Met geweldloosheid bereiken we dan meer.

 

Cruciaal in de strijd tegen klimaatverandering en vóór een leven-met-toekomst zal zijn: ecologische rechtvaardigheid, en die betreft zowel mensen onderling – met sociaaleconomische ongelijkheid als onvermijdelijk agendapunt – als ook onze omgang met andere levende wezens (dieren en planten). Complexe materie, waar we nog lang niet uit zijn.

 

De strijd tegen klimaatverandering en vóór een leven-met-toekomst vergt bewustwording, handelen en een verandering in denken over onszelf, over de natuur, en over onze gezamenlijke toekomst. Ook deze filosofische component vergt aandacht, willen we niet ongemerkt telkens weer in dezelfde moeilijkheden geraken.

Crisis benutten dus. En moge de homo ludens (2) dan alle ruimte krijgen! Het lijkt onvermijdelijk dat we toegaan naar een grondige vernieuwing op heel veel terreinen. We kunnen dan niet zonder de frisse creativiteit van de spelende mens!

 

Veel te doen, dus! 😉

Noten:

. 1) William Wordsworth, Character of the Happy Warrior

. 2) Ik denk dan met name aan de invulling die Huizinga eraan geeft in zijn boek ‘Homo ludens. Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur’.